ஆன்மீக அன்பு என்கிறது.....

கவிநயா! ரொம்ப யோசிக்க வெச்சுட்டீங்க!
http://kavinaya.blogspot.com/2009/07/blog-post.html
உங்களை மாதிரியே உரத்த சிந்தனைதான் இதுவும்.

அன்பு என்கிறது unqualified love என்கிறது சரிதான். ஆனா இதோட முழு பரிணமமும் நாம புரிஞ்சுக்கிறோமா என்கிறது கேள்விக்குறியே.
இதிலே "திருப்பி எதுவும் எதிர்பாராமல்" என்கிறதிலேயே நாம் கவனம் செலுத்தறோமோ? அப்படி பாக்கிறதிலே இதன் முழு வீச்சு காணாமல் போயிடுது.
இதை முன் பின்னா பாக்கலாம். அப்ப சரியா புரியுதான்னு. அன்பிலேந்து ஆன்மீகம் போகாம, ஆன்மீகத்திலேந்து அன்புக்கு வரலாம்.
ஆன்மீக பார்வையிலே அன்பு என்ன?
நல்ல பக்தன் யார் மேலே அன்பு வெச்சு இருக்கான்? பகவான் மேலே என்கிறது சரிதான். ஆனா அவன் பகவானை எங்கே பார்க்கிறான்? எல்லாத்திலேயும் பார்க்கிறான். நாயிலும் நாயை தின்னும் புலையனிலும் கூட பார்க்கிறான். ஞானியிலும் பார்க்கிறான். இப்படி அவன் பார்வையிலே எல்லாமே பகவத் சொரூபமா இருக்கிறதாலே எல்லாத்துகிட்டேயும் அவனுக்கு அன்பு பொங்கி வருது! இப்படி இல்லாதவன் இன்னும் பக்தி என்கிற பாதையிலே முன்னேறனும். அவன் பாதையிலேதான் இருக்கான்.

மனித நேயம்ன்னு புதுசா வார்த்தை கண்டுபிடிச்சதா நினைக்கிறவங்க நாம அதையும் தாண்டிட்டோம் பிரபஞ்ச நேயத்துக்கு போயாச்சு ன்னு புரிஞ்சுக்கணும்.

ஞானி யார் மேலே அன்பு வைக்கிறான்? அவன் தன் மேலேயே அன்பு வைக்கிறான். அதே சமயம் ஞானிக்கு தானே எல்லாம்ன்னு புரிஞ்சு இருக்கு. அதனால அவன் எல்லாத்து மேலேயும் அன்பு வைக்கிறான்.

மேலே சொன்ன ரெண்டு அன்பிலேயும் அளவு மாறாது. எல்லாத்துகிட்டேயும் சமமாகவே இருக்கும். சில நேரத்திலே அதிகம் - சில நேரம் குறைவுன்னு கிடையாது.

நிகழ் காலத்திலே ஒத்தர்கிட்டே அன்பு பாராட்டறது கொஞ்சம் சுலபம்தான். ஆனால் எப்போ கடந்த காலமும் எதிர் காலமும் வருதோ அப்ப அன்பு பாராட்டறது கொஞ்சம் சிரமம்தான். இவன் எனக்கு 5 வருஷம் முன்னே என்ன தீங்கு பண்ணான் ன்னு நினைப்பு வந்தா எங்கே அன்பு வைக்கிறது? எதிர் காலத்திலே இவன் நம்மை கவனிச்சுக்குவானோ இல்லையோன்னு நினைச்சா எங்கே அன்பு வைக்கிறது?
தேர்ந்த பக்தன்கிட்டேயும் ஞானிகிட்டேயும் இதிலே பிரச்சினை இல்லை. அவங்க எப்பவுமே நிகழ்காலத்திலேதான் இருக்காங்க!

அப்ப எல்லாத்துக்கிட்டேயும் எப்பவும் அன்பு காட்டுவதே ஆன்மீகத்திலே அன்பு. எப்ப இது ஒரு குறுகிய வட்டத்துக்குள்ளே வருமோ அப்ப இது ஆன்மீக அன்பில்லை. உடனடியா இந்த ஸ்டேஜுக்கு போக முடியாதுதான். நம் அன்பு காட்டுகிற வட்டம் கொஞ்சம் கொஞ்சமா விரிஞ்சுகிட்டே போகணும். நாம் நம் குடும்பம், நம்ம ஊர், நம்ம தேசம், இப்படி விரிஞ்சு அப்புறம் மனித இனம் மட்டுமில்லாம, மத்த செடி கொடிகள் - இங்கே கூட போயிடலாம்- எல்லா ஜீவ ராசிகள் ன்னு விரியனும். வீட்டு செல்ல பிராணிகளான பூனை ஆனை மேலே அன்புன்னு மட்டும் இல்லே! மத்தபடி கொசு? பூரான்? தேள், பாம்பு? இதை எல்லாம் பிடிச்சு கொஞ்ச வேணாம்; கொல்லாம இருக்கோமா? கொசு மருந்து அடிச்சு அவற்றை கொல்லாம இருக்கோமா? எறும்பு மருந்து அடிச்சு அதை எல்லாம் அழிக்காம இருக்கோமா? சிலந்தி வலை கட்டினா திருப்பி வராம இருக்கணும்ன்னு வாக்குவம் க்ளீன் பண்ணாம இருக்கோமா? ஏன் அதுக்கெல்லாம் இந்த உலகத்திலே வாழ ரைட் இல்லையா? இப்படி எல்லாம் யோசனை பண்ணா நாம் அன்பு காட்டுவதிலே எவ்வளவு முன்னேறி இருக்கோம்ன்னு புரிஞ்சு போயிடும்!